Achter elke opdracht die DSP uitvoert, zit een verhaal. Evelien Vos (schrijver en oud
DSP-er) gaat voor ons op zoek naar wat ons raakt in opdrachten, wat onze drijfveren zijn en welke bijzondere ontmoetingen we hebben. 
De zesde in een serie: een portret van Daniël Hofstra.

‘Vroeger droomde ik ervan om rechercheur te worden. Moordzaken oplossen, verschillende scenario’s uitdenken en mensen verhoren zonder de menselijke kant uit het oog te verliezen. Regels, het overschrijden van regels en menselijk gedrag vind ik super interessant. Waarom werken regels voor sommige mensen wel en voor anderen niet? Om rechercheur te worden moet je normaal gesproken blauw beginnen, de politieacademie doen, en ik wilde liever naar de universiteit. Daarom ben ik de bachelor Psychologie gaan doen en heb daarna een master Klinische Forensische Psychologie en een master Opsporingscriminaliteit afgerond.

Volgens mij is dat een goede keuze geweest. Ik vond alles interessant en na mijn colleges had ik nog steeds vragen. In die tijd had ik een bijbaan in de horeca en werd ik door mijn collega’s Mr. Question genoemd, en dat bedoelden ze niet alleen positief! Van alles wilde ik weten, van iemands lievelingseten tot iemands jeugd. Dat was wel oprecht, maar het was soms misschien teveel. Sinds ik bij DSP werk vraag ik gerichter, maar ik zou mijn impulsieve vragen niet kwijt willen raken. Het levert vaak leuke, onverwachte antwoorden op. De meeste mensen durven dat soort vragen niet te stellen.

Het mooiste project bij DSP van de afgelopen tijd, was het project waarvoor ik twee keer een week op een gesloten afdeling heb meegelopen, een keer een week in een jeugdgevangenis en een keer een week in een forensisch psychiatrische afdeling. In die weken zat alles wat ik leuk vind: interviews, op de vloer zijn, observeren en rapporteren. Als je met van die jongens of patiënten aan tafel zit, word je heel bewust van je eigen handelen en hoe je binnen de kaders een band op kunt bouwen die je nodig hebt om goed te kunnen interviewen en observeren. Je moet je in het bestaande systeem voegen, de onderzoeksvragen scherp hebben en dichtbij jezelf blijven.

Een van de behandelcoördinatoren die daar werkte vond ik daarin super inspirerend. Zij deed eigenlijk precies waarvoor ik ben opgeleid. In de forensische psychiatrie zijn veel regels en die basis had ze en vanuit daar was ze super creatief en speelde ze met wat er op haar afkwam. Ze was naast professioneel en creatief, oplossingsgericht, daar kreeg ik echt energie van.

Toen ik net bij DSP begon zat ik soms wel aan tafel met mensen uit een projectgroep die vooral veel risico’s en problemen zagen, die de hele tijd een beetje de handrem erop hielden. Dan kun je geen nieuwe dingen uitproberen. Je moet juist denken: Wat aan dit nieuwe plan kan goed gaan? Als je je vak goed beheerst kun je steeds meer buiten de lijnen kleuren. In mijn eerste project bij DSP als stagiair werkte ik met Paul van Soomeren en die zag ik dat ook wel doen. Als iets anders uitpakte, bleef hij heel relaxed: “O dan doen we het toch een beetje zo?”

Dat is mijn ambitie: beter worden in mijn vak, steeds beter weten wat ik wil weten en steeds creatiever omgaan met onverwachte omstandigheden.’

www.evelienvos.com

Meer weten over Daniël?

Wil je meer weten over Daniël of over zijn projecten bij DSP? Neem dan contact met hem op. Hij staat je graag te woord!