nl
‘Als kind wilde ik dierenarts worden. Ik was gek op dieren. Ik liep stage bij een veearts en werkte in de manege, maar toen werd ik uitgeloot voor dierengeneeskunde en daarna ook voor biologie. Het werd bewegingswetenschappen. Tijdens mijn studie heb ik een tijd in de theaterwereld gewerkt, in de Kleine Komedie en het Shaffy Theater en later bij een vormgever en de Fotoacademie waar ik vormgeving deed en congressen organiseerde.
Per toeval kwam ik tweeëntwintig jaar geleden bij DSP terecht. Mijn man kende Bram (van Dijk, red.), ze schaakten samen. Bram zei tegen mij: ‘Als er eens een leuke vacature is, moet je bij ons komen werken.’ Zo ging het, ik begon met het organiseren van congressen en management ondersteuning bij DSP, maar daar was ik na een paar jaar al op uitgekeken. ‘Zou je het niet leuk vinden om onderzoek te doen?’ vroegen Bram en Marjan (van personeelszaken) toen. Dat wilde ik wel proberen. Ik ben bij het Team Sport begonnen, via voetbalvandalisme kwam ik toen in onderzoeken naar jeugdcriminaliteit en risicojongeren uit en daar begon het echt te leven. Zodra het om mensen gaat is er een dubbele dimensie: Het raakt iets in jezelf als mens; je leeft je in iemand in, en in jezelf als onderzoeker; je wilt weten hoe het komt dat mensen zich op een bepaalde manier gedragen of waarom systemen falen.
In onderzoeken vind ik het fijn als een deel van het werk uit kwantitatief onderzoek bestaat. Ik hou van cijfertjes, daar kan ik mooi dingen aan ophangen of op schieten. Het analyseren van cijfers vraagt wel een hoge, ander soort concentratie, dus als ik dan een tijd gedaan heb, heb ik wel weer zin om een aantal interviews te doen of een rapport te schrijven. De afwisseling en de inhoud van het werk is zo mooi. Van een zwaar kwantitatief onderzoek bij de politie tot moeilijke interviews met psychiatrische patiënten of groepsinterviews met dakloze mensen. Het geeft veel voldoening om uit te pluizen hoe het zit en de onderste steen boven te krijgen. Maar de laatste tijd focus ik me meer op proces dan inhoud. In een adviestraject dat ik nu met een aantal andere collega’s volg heb ik dat als leerdoel benoemd. We zijn met z’n zevenen, ik met mijn zestig jaar en zes collega’s van onder de dertig (lacht)! Dat vind ik ook zo fantastisch aan het werk bij DSP. Dat ik nog steeds groei in mijn werk en dat ik van jongere collega’s kan leren. Bij DSP werken zulke leuke, aardige, slimme mensen! Dat is wel uitzonderlijk hoor, zoveel leuke mensen bij elkaar. Ik heb veel andere interesses naast mijn werk; ik ben onder andere vrijwilliger op het gebied van Natuurlijk Tuinieren, zet me in voor kleine diertjes (insecten) en heb mijn eigen praktijk voor orthomoleculaire therapie, maar als ik me alleen daarmee bezig zou houden, zou ik de mensen en de sfeer bij DSP erg gaan missen.’
