nl
‘Ik werk nog maar een half jaar bij DSP, maar ik heb het al heel erg naar mijn zin. Hiervoor werkte ik als zelfstandige en gaf ik, in opdracht van organisaties als Spirit en Kikid voorlichtingen, workshops en trainingen op PO en VO. Over weerbaarheid, seksuele ontwikkeling, grensoverschrijdend gedrag, loverboys, dat soort thema’s. Als je er maar open ingaat en de afstand tussen jezelf en de jongeren niet te groot maakt, kun je veel meer onderwerpen bespreken dan veel volwassenen denken. Voor DSP werk ik 32 uur per week en daarnaast geef ik nog steeds af en toe voorlichting om de link met de jongeren te houden.
Wat ik zo interessant aan jongeren vind? Ze verrassen me vaak en ik probeer ze aan het denken te zetten over onderwerpen waar ze nog nooit over na hebben gedacht. Hopelijk worden ze door de weerbaarheidtraining minder snel slachtoffer van seksueel grensoverschrijdend gedrag en leren ze beter grenzen stellen of lopen ze door seksuele voorlichting wellicht minder snel SOA’s op. Soms heeft informeren en aan het denken zetten, de beste preventieve werking.
Na een kleine twee jaar voorlichting geven, werd dat iets te praktisch voor me en was ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Hoewel ik geen diehard onderzoeker ben, leek een onderzoeks- en adviesbureau me een goede plek om een bijdrage aan meer duurzame veranderingen te leveren. Tijdens mijn masterscriptie voor Youth Studies, merkte ik al dat onderzoek me beter lag dan ik dacht. Het hoeft niet stoffig of afstandelijk te zijn, je kunt ook concrete dingen zien en aanbevelen die de organisatie zelf niet meer ziet, juist omdat ze zo in een onderwerp zitten. En als het onderwerp van onderzoek je aanspreekt, heb je die nieuwsgierige blik vanzelf al.
Voor DSP ben ik voornamelijk werkzaam in het jeugddomein. Een paar weken terug heb ik voor een onderzoek naar Zorg in onderwijstijd, samen met een onderzoeker van bureau Oberon waarmee we samenwerken, verdiepende gesprekken met potentiële pilotregio’s gevoerd. Daarin leerde ik dat je niet alles van een onderwerp hoeft te weten voor je er een goed gesprek over kunt voeren. Dat was wel een verandering in denken voor me. Dat vragen die voor mij onwetend klinken, veel op kunnen leveren. Ergens open ingaan past goed bij me.
Ik heb sowieso reteveel geleerd afgelopen half jaar. Dat vind ik na het werken als zelfstandige, zo leuk aan werken voor een bureau; je werkt in zoveel projecten tegelijk! Van een onderzoek naar wapenbezit onder jongeren voor de gemeente Amsterdam tot een opdracht over de preventieve aanpak voor 12 minners (kinderen onder de 12, red.) die nog niet strafrechtelijk vervolgbaar zijn.
En de collega’s natuurlijk! Als je bij ons op kantoor komt is iedereen altijd hard aan het werk en lijkt het soms alsof iedereen op zijn eigen eilandje zit, maar het zijn heel leuke, verschillende mensen die tussendoor tijd hebben voor een praatje. Ik ben echt een sociaal dier en die small talk mis ik nu we allemaal vanuit huis werken. Tijdens het beeldbellen is het heel efficiënt en komen we snel to the point. Maar goed, je ziet ook waar iemand zit en je ziet partners en kinderen door het beeld komen, dus je leert je collega’s weer op een andere manier kennen. Ik probeer het maar van de positieve kant te bekijken.’
Of lees meer over ...
