‘Het lastigste van het werken in de afgelopen coronatijd, vind ik het missen van de ontmoetingen en de verrassingen. Die maken het vak zo mooi. Ik woon niet in Amsterdam, maar ik kom normaal graag met de trein en op mijn OV-fietsje naar kantoor, en voor opdrachten reis ik dan het hele land door. Zonder dit werk zou ik nooit op het gemeentehuis in Drachten komen, of op het terrein van een zorginstelling rondlopen en ontdekken dat ze daar een manege hebben. Ik vind het mooi om te weten hoe deze plekken zijn. Het verrijkt mijn wereld.

Ik heb nooit een vastomlijnd carrièreplan gehad, of een heel specifieke interesse voor een thema. Nog steeds niet. Soms denk ik: dit is echt mijn thema en dan komt er weer iets anders voorbij dat me net zo goed fascineert. Het is wel grappig, dat inzicht heb ik toevallig net opgedaan in een training van De Baak die een aantal collega’s en ik het afgelopen half jaar volgden: ik heb lang gevonden dat ik inhoudelijk deskundige op een thema zou moeten worden, maar eigenlijk voel ik me juist thuis in de breedte.

Het thema ‘kwetsbare personen’ waarop ik werk, past daar goed bij. Het raakt steeds aan andere domeinen: Wat is de impact van een ernstig ziek familielid op een gezin? Hoe kun je mensen met afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk helpen? De onderzoeksomstandigheden zijn in de projecten die ik doe en leid weleens ingewikkeld. We werken regelmatig met politieke deadlines en het is van kleine, contextgebonden initiatieven soms lastig om de meerwaarde aan te tonen. Maar in mijn ogen zijn de inzichten die voortkomen uit zulke initiatieven juist heel waardevol en zinvol.

In de onderzoeken die ik heb gedaan, heb ik veel bevlogen en bijzondere mensen ontmoet. De stiefvader van een ernstig verstandelijk gehandicapte vrouw van zevenentwintig, die een kleinschalige woonvoorziening in de wijk voor haar heeft opgezet waar nu zo’n dertig mensen wonen en waarvan alle families heel betrokken zijn. Fantastisch, ik vind het zó knap als iemand dat lukt.

Of in mijn eerste opdracht in de Schilderswijk in Den Haag; hoeveel kleine, mooie initiatieven tussen al dat steen en beton werden opgezet! Tussen alle zwaarte en moeilijkheden, vind je altijd mensen die het verschil maken.

In mijn werk probeer ik de schakel te zijn tussen deze mensen en hun ervaring en beleidsmakers en bestuurders. Door goed te luisteren en me echt in de ander te verplaatsen en vervolgens door de juiste woorden voor het verhaal van de ander te vinden. Daarin kan ik voor mijn gevoel het meest betekenen.

Het mooist zijn de interviews waarin alles samenkomt, het beleid, de kaders, iemands ervaring, of juist persoonlijke zorgen. Als het me lukt om daarop uit te komen tijdens het interview en vervolgens in het stuk dat ik erover schrijf, is het alsof alles in elkaar klikt. Alsof ik het kan pakken. Het gevoel van: dit is het. Dit is belangrijk. Dan zit ik daarna vrolijk op mijn OV-fietsje naar huis. Of achter mijn beeldscherm, haha!’

Portret Lotte Hogeboom

Contact opnemen met Lotte Hogeboom?

Bel of mail haar dan, Lotte staat je graag te woord.