Ronald duikt in het onbekende

‘Gisteravond reed ik voor een onderzoeksproject met Randy door de Rotterdamse haven. We observeren de sociale veiligheid in dat gebied, hoe ziet het er daar ’s avonds uit? Kunnen mensen veilig naar huis? Fascinerend om daar te zijn en in de wereld van de haven te duiken. De Rotterdamse haven was voor mij dat grote, abstracte ding met de containerschepen en kranen die je van een afstandje ziet als je er langs rijdt. Gister reden we daar opeens door een klein tuindorp met oude arbeiderswoninkjes midden in de haven. Aan het eind van pier vonden we een schitterend uitzicht, ook hangjongeren vinden dat, want de bankjes lagen bezaaid met lachgaspatronen. Dat is toch mooi om te ontdekken? Hoe dichterbij je komt, hoe meer je ziet en hoe complexer het wordt.

Een ander voorbeeld. Ik voetbal al vijfentwintig jaar. Ik wist wel dat je bij een gele kaart een boete krijgt, maar wat bij een rode kaart allemaal in werking treedt, wist ik niet en ik had geen idee van de hele tuchtrechtorganisatie die daarachter zit. Vorig jaar hebben een aantal collega’s en ik deze organisatie voor de KNVB geëvalueerd. Toen leerde ik dat daar zo’n tweehonderd mensen aan mee werken, waaronder advocaten en officieren van justitie en dat de meesten dit vrijwillig doen. Eerst is zoiets een blackbox en dan mag je je opeens verdiepen in hoe het werkt en vragen stellen. Dat is trouwens belangrijk voor het ontdekken van onbekende werelden: niet bang zijn om vragen te stellen. Als je denkt dat je wel weet hoe het zit, ben je denk ik geen goede onderzoeker. Ik probeer zo lang mogelijk open te blijven en me te laten verrassen, ook in domeinen waar ik al vaker gewerkt heb, zoals sport en cultuur. Als ik me verplaats in de mensen die het werk doen, zie ik altijd weer nieuwe dingen en snap ik beter met wat voor eindresultaat of advies ze echt geholpen zouden kunnen zijn.

Zelfs in het weekend verplaats ik me in anderen, haha! Op zaterdagochtend werk ik aan een nieuw non-fictie project (Ronald publiceerde in 2017 het boek ‘Tabé Java, tabé Indië’ over zijn opa die daar oorlogsvrijwilliger was, red.). Ik lees de dagboeken en aantekeningen van vijfentwintig Nederlandse kolonisten die in de jaren twintig naar Siberië vertrokken om daar de kolenindustrie op te zetten. Ze lieten alles achter en hadden daar niets, ze gingen voor hun communistische idealen en het avontuur. Super interessant vind ik dat, grote geschiedenis in een klein, persoonlijk verhaal. Zelf zou ik niet snel alles achterlaten voor een groots, abstract ideaal, maar uitzoeken welke verhalen verteld moeten worden en die op mijn manier opschrijven maakt me gewoon gelukkig. En voor DSP doe ik eigenlijk hetzelfde: in onbekende werelden duiken, de chaos zien en daar weer helderheid in scheppen. Ik wil deze zomer wel een paar weken naar Siberië, maar ik hoef er niet te blijven. Ik ben op mijn plek.’

www.evelienvos.com