Yan wil het beste voor de maatschappij

‘Iets wat me de laatste tijd geraakt heeft? Het eerste dat me te binnen schiet is die documentaireserie, Klassen. Voor mijn masterscriptie heb ik onderzoek gedaan naar precies hetzelfde thema: hoe het opleidingsniveau en de achtergrond van ouders van invloed is op het middelbare schooladvies van kinderen. Ik heb het altijd al gek gevonden dat we in Nederland al vanaf twaalf jaar een onderscheid maken dat zo bepalend is. Nu staat dit dankzij die serie opeens in de aandacht, dat vind ik cool om te zien.

Omdat ik dit soort ongelijkheidkwesties interessant vind, heb ik in mijn Bachelor Bèta-gamma (een brede studie aan de UvA waarin studenten uit bèta en gamma vakken kiezen, red.) een major sociologie en een major economie gevolgd. Binnen mijn master Economie heb ik daarna voor de specialisatie Public Policy gekozen. Het maatschappelijke zocht ik toen ik afgestudeerd was ook in een baan. Eerst volgde ik een traineeship bij De Key, een sociale woningcorporatie, maar dat was erg op bedrijfsprocessen gericht en ik miste de inhoud een beetje.

Via mijn vriendinnetje leerde ik Ronald (Nijboer, red.) kennen en die zei: “Waarom kom je niet eens praten bij DSP?” Het werk bij DSP was precies wat ik zocht; meer inhoudelijke focus en de mogelijkheid om verschillende projecten te doen. Anderhalf jaar geleden kon ik hier beginnen, bij ‘Cultuur & Media’ en ‘Sociaal Domein’. Ik was blij dat ze specifiek voor deze thema’s iemand zochten. Een grote hobby van me is film. Als student ging ik minimaal een keer per week naar de film en op donderdagochtend las ik alle recensies en achtergronden over de nieuwste films in de krant. Het mooie aan het sociaal domein vind ik dat het vaak gaat over het vergroten van mogelijkheden van mensen.

Een goed voorbeeld van dat laatste zijn de pilots structurele logeerzorg die we net geëvalueerd hebben en waar ik veel tijd in heb gestoken. Logeerzorg is de naam voor plekken waar ouderen met een zorgvraag eens in de zoveel tijd een nachtje kunnen blijven, zodat de mantelzorgers van deze mensen worden ontlast. Voor dit onderzoek heb ik meer dan dertig mensen geïnterviewd. Mantelzorgers, mensen die gebruik maken van de logeerzorg, zorgprofessionals en beleidsmedewerkers. Met name mantelzorgers zijn echt heel blij met deze vorm van zorg. Ze hebben weer dagen om naar uit te kijken, dagen waarop ze tijd voor zichzelf hebben en waarop ze kunnen doen wat ze vroeger graag deden.

In het eindrapport hebben we dit benadrukt: Het helpt! Daarnaast laten we via een maatschappelijke kostenbatenanalyse zien wat structurele logeerzorg ook financieel op zou kunnen leveren. Dat is natuurlijk belangrijk. “In het sociaal domein heeft niemand geld teveel” zei een van de respondenten. Ik hoop heel erg dat onze evaluatie potentiële financiers overtuigt. Dat is hoe wij als onderzoekers iets kunnen bijdragen aan de maatschappij. Op de afsluitende conferentie was iedereen in ieder geval enthousiast!’