Jelle weet waarvoor hij het doet
Interview met Jelle Snoek, onderzoeker DSP-groep
Jelle: Sinds ik bij DSP werk, kijk ik iets anders naar de stad. Door het project over Beschermd wonen en maatschappelijke opvang ben ik mij er meer van bewust dat mensen die langer op straat moeten leven soms vanzelf onbegrepen gedrag gaan vertonen. Dit kan onder andere komen doordat veel voorbijgangers hen negeren als zij hen groeten. Dat valt me nu meer op. Zowel dit project, als het project Grip op onbegrip, maken mij bewust van de bubbel waarin ik leef. Ze benadrukken voor mij ook het belang van ervaringskennis, van verhalen van mensen die wel in deze situatie zitten, voor goed beleid.
Deze verhalen kunnen beleidsmakers die wat verder van het onderwerp staan de impact van bepaalde keuzes laten zien. Zo bespraken een collega en ik tijdens een bijeenkomst met gemeenten uit de regio een aantal knelpunten in ons project over nazorg van ex-gedetineerden. Eerst leken de aanwezigen de urgentie voor verbetering nog niet zo te voelen. Tijdens de vervolgbijeenkomst hebben we de GGD deze knelpunten laten illustreren met voorbeelden uit de praktijk. Ik hoop dat dit iets doet. Het zorgen voor meer begrip, door verschillende perspectieven bij elkaar te brengen, vind ik een leuke uitdaging.
Verhalen kunnen een aanbeveling ook realistischer maken. In een onderzoek voor de gemeente Amsterdam naar seksuele vorming voor forensische jeugd, heb ik bijvoorbeeld gesprekken gevoerd met de doelgroep. Samen met Levvel heb ik twee groepssessies gehouden. Hoe praten jongeren met elkaar over seksualiteit en gender? Dat leidde soms tot heel grove reacties die half grappig bedoeld waren. Dat liet in mijn ogen goed de onzekerheid op die leeftijd zien. Ook kwamen er discussies op gang. Op de stelling: Als man is het oké om te huilen, reageerde een jongen met: ‘Alleen als je moeder overlijdt, niet als je meid bij je weggaat.’ Een vriend van hem zei dat hij huilen in het tweede geval ook oké vond. Citaten uit deze gesprekken vormen een belangrijke aanvulling op gesprekken met professionals en de literatuur. Zo verliezen we de doelgroep waarover we het hebben niet uit het oog.
De stem van de doelgroep vind ik namelijk belangrijk om mee te nemen in mijn werk. Na m’n bachelor ben ik eerst begonnen met werken in de corporate sector. Na een paar maanden vroeg ik mij af wat nou eigenlijk de meerwaarde was van het werk dat ik deed. Ik heb toen veel gesprekken gevoerd met vrienden en familie. Daardoor werd voor mij duidelijk dat ik juist energie krijg van het werk dat ik doe op het moment dat ik er een maatschappelijke meerwaarde mee kan realiseren. Het is iets wat ik in mijn eerste maanden bij DSP bevestigd zie: ik word heel blij als ik weet waarvoor ik iets doe en resultaat zie.
Het is fijn om dat gevoel te kunnen delen met de collega’s hier bij DSP. Ik ben blij dat wij met ons werk de samenleving iets inclusiever willen en kunnen maken. Zelfs met kleine praktische dingen, zoals afgelopen zomer met een inclusieve buurtschouw. Met de politie, vertegenwoordigers van verschillende doelgroepen en ondernemers uit de buurt, liepen we door het Vondelpark langs bepaalde hotspots. De deelnemers vertelden ons wat hen op die plekken of andere plekken een onveilig gevoel gaf. Daar kwamen heel praktische punten uit, van bosjes die op een pad te hoog waren, tot een viaduct waarin om half acht de verlichting nog uitstond. Twee weken later fietste ik ’s avonds rond die tijd toevallig onder dat viaduct door en dacht ik: ‘Hee, het is gefikst!’
Meer weten?
Neem dan contact op met Jelle. Hij staat je graag te woord!
Jelle Snoek
“Ik wil praten mét de doelgroep in plaats van óver de doelgroep.”