Op ontdekkingsreis met Wendy Buysse

Achter elke opdracht die DSP uitvoert, zit een verhaal. Evelien Vos (schrijver en oud
DSP-er) gaat voor ons op zoek naar wat ons raakt in opdrachten, wat onze drijfveren zijn en welke bijzondere ontmoetingen we hebben. De vijfde in een serie: een portret van Wendy Buysse.

‘Als ik bij familie in België op bezoek ga, zoek ik af en toe een nieuw knooppunt. Ik ga dan met de fiets in de trein en rijd het laatste stuk. Vorig weekend was ik in Fort Lillo, een kazernestadje vlakbij Antwerpen, waarvandaan de Nederlanders tot 1839 de handel over zee controleerden, daar zou je anders nooit komen natuurlijk. Fietsen is vaak een ontdekkingsreis. Laatst fietste ik met een vriendin in de buurt van Leiden en die zegt dan: ‘Ik woon hier al vijftig jaar, maar ik wist niet dat dit bestond.’ Mensen maken vaak verre reizen en lezen dan vooraf in een gids wat ze moeten zien, ik stap liever op de fiets en laat me verrassen.

Op mijn tochten let ik vooral op de natuur en de historie van een gebied, dan ga ik niet op zoek naar de thema’s waar ik als onderzoeker mee bezig ben. De stukken in de krant van jongeren die hun ervaringen in de jeugdzorg delen, lees ik wel en die blijven me raken. Sinds mijn promotieonderzoek aan de Universiteit van Leiden houd ik me al met kwetsbare jongeren bezig. Na mijn promotie heb ik overwogen om een aantekening als orthopedagoog te halen, maar ik nam de verhalen teveel mee naar huis. Ik wilde wel meer betrokken zijn bij de praktijk. Mijn promotie onderzoek was juist teveel op afstand van de praktijk. Het kan soms wel jaren duren voor wetenschappelijke bevindingen doordringen.

Beleids- en praktijkonderzoek is voor mij de perfecte combinatie: Je hebt niet de verantwoordelijkheid voor iemands persoonlijke situatie, maar draagt bij aan de verbetering van de zorg en de situatie van jongeren. Als professionals, dankzij een project dat ik doe, hun handelen kunnen verbeteren en zo jongeren beter kunnen helpen, ben ik blij. Een project waar ik heel veel energie van kreeg was een onderzoek naar sport-zorgtrajecten, dat we stap voor stap met het veld hebben vormgegeven en waarin ik mijn kracht, het combineren en analyseren van bevindingen, vol heb kunnen benutten.

Ik denk dat ik me als onderzoeker goed kan verplaatsen in andere mensen in een andere omgeving. Voor een deel misschien doordat ik zowel de Vlaamse als de Nederlandse cultuur van binnenuit ken, maar voor een deel is dat gewoon nieuwsgierigheid. Toen mijn twee kinderen nog jong waren deed ik vrijwilligerswerk voor de voetbalclub of school om dichterbij hun belevingswereld te komen en naast mijn werk andere dingen uit te proberen. Nu zij volwassen zijn, zit ik sinds twee jaar in de redactie van een wijkmagazine in Leiden. Laatst heb ik een stukje over muurgedichten in onze wijk geschreven. Prachtig! Als je nieuwe dingen doet, blijf je nieuwe dingen zien.’

www.evelienvos.com