Nieuwe partners DSP: Amber van Berkel en Noortje Dickhoff

Uitzicht op de Houthavens en een tafel vol briefjes met vragen. Noortje Dickhoff en Amber van Berkel zijn een jaar geleden gevraagd om partner bij DSP te worden. Vandaag interviewen ze elkaar over deze nieuwe positie en maken om beurten een briefje open. Wat deel je met de andere partners en wat niet? Hoe merkt de buitenwereld aan DSP dat jij partner bent? En: Hoe heb je deze stap gevierd?

Amber: ‘Eerste vraag: Wat deel je met de andere partners en wat niet?’

Noortje: ‘De bevlogenheid voor het ondernemerschap! Er is niets dat ik totaal niet deel. Jij, verschil jij in iets?’

Amber: ‘Ja, ik ben jonger natuurlijk. In vergelijking tot de andere partners hecht ik, net als veel van mijn generatiegenoten, nog meer aan het voeren van open gesprekken. Over grote thema’s als polarisatie, de mentale druk onder jongeren en oorlogen. Maar ook over interne thema’s als werkdruk en hoe we met elkaar omgaan. Ook al is het in het begin soms ongemakkelijk; laten we het gesprek maar gewoon aangaan en iedereen horen. Dat is volgens mij onderdeel van een prettige werkgever zijn voor alle generaties.’

Noortje: ‘Hoe heb jij deze nieuwe stap gevierd?’

Amber: ‘Niet! Wat erg! Jij?’

Noortje: ‘Nee ook nog niet! Ja, wij hebben samen een keer een fles opengetrokken. Maar verder…’

Amber: ‘Wat een confronterende vraag! Toen ik gevraagd werd om partner te worden heb ik die avond wel gelijk mijn zus en vader en moeder gebeld. Van: Wat fantastisch! Ik was helemaal niet bezig met partner worden bij DSP, maar ik ben altijd in voor avontuur en het voelde goed. Nu, een jaar later, ben ik me steeds meer bewust van hoe tof het is. Dat ik mee mag bouwen aan DSP waar zulke fantastische mensen werken die zoveel betekenen voor allerlei mensen in de samenleving. Waar de oprichters nog graag komen en hun bakken ervaring delen. Als ik daaraan denk voel ik me super trots en gemotiveerd. En dan denk ik: redenen voor een groot feest! Dat ga ik plannen.’

Amber: ‘Waar wil jij je als partner vooral op richten? Hoe merken opdrachtgevers aan DSP dat jij partner bent?’

Noortje: ‘Ik vind het heel mooi dat we vanuit DSP werken vanuit talenten. Waar ben je goed in en hoe kan je daar nog beter worden? Dat is de vraag die we iedereen stellen. Ik hoop collega’s vanuit mijn talent ‘positivisme’ te begeleiden en uit te dagen. Bij DSP zijn we allemaal verantwoordelijk voor dat we toffe, relevante opdrachten kunnen doen. Ik vind het heel leuk om collega’s hierin te ondersteunen. Ik hoop dat opdrachtgevers merken dat we nog beter aansluiten bij waar zij behoefte aan hebben. En dat nieuwe opdrachtgevers denken: Waarom hebben we nooit eerder met DSP gewerkt? Verder wil ik binnen het MT energie brengen door besluiten die zij eerder hebben genomen opnieuw te bevragen. Het hoeft echt niet allemaal anders, maar waarom gaat iets zoals het gaat? Staan alle partners hier nog achter? Ik hoop dat mijn frisse blik kan bijdragen aan een MT dat nog meer bevlogen is.’

Noortje: ‘Wat weet je nog niet over deze nieuwe positie waar je benieuwd naar bent?’

Amber: ‘Wij zijn natuurlijk in de gelukkige omstandigheden dat het goed gaat met DSP. Soms denk ik wel: ik voel me nu al zo verantwoordelijk. Voor of de medewerkers gelukkig zijn, of ze hun werk leuk vinden – maar er komt vast een tijd waarin het minder gaat. Dan ben ik heel benieuwd of het fundament waar we nu met medewerkers en de andere partners aan bouwen, standhoudt.’

Noortje: ‘O, deze vraag sluit daar goed bij aan: Wat vond je het spannendste aan deze stap?

Amber: ‘Of mijn vrienden binnen DSP mijn vrienden zouden blijven! Inmiddels vind ik dat helemaal niet spannend meer, maar ja. Toch dat. Ik voelde me vanaf dag één zo thuis bij DSP. Dat komt echt door de mensen. Door de gezelligheid, het samen sparren over de inhoud, het delen van persoonlijke dingen.’

Noortje: ‘Jij dacht: Straks sluiten ze me buiten?’

Amber: ‘Ja, de rol van eigenaar is toch een andere. Ik was bang dat mensen anders zouden kijken. Dat er meer afstand zou zijn.’

Noortje: ‘Maar toch heb je je er niet door laten weerhouden!’

Amber: ‘Haha, nee inderdaad! Had jij dat gevoel niet?’

Noortje: ‘Ja het speelde voor mij ook wel. De relatie die ik met collega’s heb, bepaalt voor een groot deel mijn werkplezier. Aan de ene kant was ik er al heel erg aan toe, aan die stap, maar tegelijkertijd merk ik dat sommige nieuwe verhoudingen nog vorm moeten krijgen.’