Manja vindt soms iets waar ze niet naar op zoek was

‘Ken je die slogan: “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”? Dat was eind jaren tachtig een campagne van de overheid die meiden moest overtuigen om voor technische studies te kiezen. Die campagne was voor mij bedoeld, maar zonder de aanmoediging wist ik het al. De eerste echte spreekbeurt die ik hield ging over een elektrodoos. Ik was echt een bètameisje. Dus heb ik wiskunde gestudeerd, hoewel ik nog getwijfeld heb tussen Wiskunde en Culturele antropologie. Uiteindelijk heb ik een paar losse vakken antropologie gevolgd en heb ik na mijn studie veel gereisd. Vooral alleen. Alleen kun je het best in andere culturen en de rafelranden van de samenleving opgaan. Die rafelranden vind ik intrigerend en spannend. Het onvoorspelbare, iets vinden waar je niet naar op zoek was.

Die spanning vind ik ook in mijn werk. Ik werk al veertien jaar voor DSP, maar het werk blijft veranderen en wordt steeds leuker, en spannender dus. Dat zit hem deels in de strategische, agenderende thema’s waar ik rondom de sector Veiligheid en Justitie onderzoek naar doe en deels in de verschillende, soms tegenstrijdige belangen die spelen.

Ik val voor langlopende onderzoeken, waarin ik de mogelijkheid heb me te verdiepen en ik houd ervan om puzzels op te lossen. Des te complexer des te beter. De uitdaging is dan om van daaruit tot conclusies en adviezen te komen die zo bruikbaar mogelijk zijn.

Afgelopen zomer stond ik voor een interview bij het politiebureau op de Nieuwezijds Voorburgwal te wachten en kwam iemand binnen die de bloedbuizen in het kader van de test op middelengebruik kwam ophalen. “Aha!” dacht ik. Die aanpak heb ik eerder geëvalueerd, dus dan maak ik van de gelegenheid gebruik om die man te vragen hoe het nu loopt en gaat.

Tegelijkertijd ervaar ik soms een spanningsveld tussen bruikbare adviezen opleveren en mijn onafhankelijke positie als onderzoeker bewaken. Je wilt dat je opdrachtgever met de adviezen door kan, en daar ga ik binnen de marges ook voor, maar teveel afstemming hierover is een risico voor je onafhankelijkheid. Gister zag ik een ANP bericht langskomen over een aantal rapporten, waarin de ambtelijke top van het ministerie aanpassingen heeft gedaan. Dat is een duidelijk voorbeeld van een slechte zaak, maar er zijn veel grijze gebieden, waar je scherp moet blijven. En zorgvuldig moet formuleren. Maar goed, daar houd ik dus van.

Een andere interessante bijkomstigheid als je lang op een zelfde thema werkt is dat je parallellen met aangrenzende vakgebieden begint te zien. Organisaties, gemeenten en departementen zouden op veel meer vlakken van elkaar kunnen leren. Verder heb ik door de jaren heen steeds meer mijn eigen standaard voor goed onderzoek ontwikkeld.

Tegenwoordig ben ik in bijna al mijn projecten projectleider, dat vind ik als control freak een prettige positie. Helaas laten niet alle collega’s bij DSP zich evengoed aansturen (lacht, red.), maar mijn nieuwste inzicht is dat het ook wel goed komt als ik iets meer loslaat. Eigenlijk wist ik dat wel van mijn reizen, maar dat was een goede herinnering.’

www.evelienvos.com